Na "Listy do M." wybierałam się kilka razy. Na samym początku tuż po premierze, postanowiłam zamówić bilety na kilka godzin przed seansem. Zwykle nie było problemów. Żeby obejrzeć Listy musiałabym rezerwować miejsca co najmniej tydzień przed seansem. Zrezygnowałam, licząc, że tłumy w kinie skończą się po tygodniu, dwóch i pójdę obejrzeć film na spokojnie, w pustej sali kinowej. Nic bardziej mylnego! W końcu miałam rezerwację na niedzielę. Świetne miejsca, z tyłu - tak lubię i z boku - tak najwygodniej. Czekały na mnie od pięciu dni i perspektywa niedzieli w kinie bardzo mnie ucieszyła. Nie na długo. Mąż musiał iść do pracy a ja odwołałam rezerwację. Zamówiłam bilety na wczoraj i udało się. W końcu obejrzałam "Listy do M.".

Uświadomiłam sobie, jak smutne są święta bez dzieci. Czasem nasze wolne dni przypominają Wigilię Małgorzaty i Wojtka.  Jest jedzenie, są rozmowy, filmy, spacery. Tylko nikt nie biega wokół i nie rozlewa soku na wyczyszczony dywan. 

Było refleksyjnie. Nauczyłam się też mówić "psia dupa" i nie zawaham się tego użyć, kiedy będzie trzeba ;-)

Na razie, walczę (psia dupa) z katarem, czy tam przeziębieniem. Mam chyba lekko podniesioną temperaturę. Do niedzieli chyba przejdzie? W poniedziałek muszę być w Krakowie.